کد مطلب:11565 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

امام جماعت مسجد، در بين نماز يا پايان هفته نام بانيان خيّر را ميبرد و براي سلامتي شان صلوات ميفرستد. اين كار خوب است، چون عدهاي از اين كار ناراحت ميشوند؟

برادر عزيز از مكاتبه تان با اين مركز سپاسگزاريم.

دعا و صلوات براي بانيان خيّر كار پسنديداي است، ولي خوب بودن اسم بردن از خيّران در مسجد بستگي به موقعيت دارد، زيرا موارد مختلف دست و پارهاي از موارد كه اثر تشويقي آن بيشتر است و لطمهاي به اخلاص خيران نميزند، بهتر است نام آنان برده شود تا ديگران تشويق به كارهاي نيك گردند.

در مواردي كه بين ريا كاري و ضربه زدن به اخلاص ميرود، اسم نبردن شايسته و بهتر است. چنان كه قرآن كريم در مورد صدقه ميفرمايد: اگر انفاقها را آشكار كنيد، خوب است، و اگر آنها را مخفي ساخته، به نيازمندان بدهيد، براي شما بهتر است.(1) همان گونه كه ميبينيم قرآن كريم هم انفاق آشكار و هم انفاق مخفيانه و دور از انظار را خوب و نيك معرفي كرده، به خاطر اين كه هر يك از انفاقها اثرات مفيدي دارد چون هنگامي كه انسان آشكارا مال خود را در راه خدا انفاق ميكند، در حقيقت يك نوع تبليغ عملي است كه مردم را به كارهاي خير، و حمايت از محرومان و انجام كارهاي نيك اجتماعي و عام المنفعه تشويق ميكند، چنانچه انفاق به طور مخفي و دور از ديد مردم انجام شود، ريا و خودنمايي در آن كمتر است و خلوص بيشتري در آن خواهد بود، مخصوصاً درباره كمك به محرومان كه بهتر حفظ ميشود.

آيه ميگويد: هر يك از دو كار يعني انفاق علمي و سرّي در مورد خود خوب و شايسته است.

در مورد اسم بردن از افراد خيّر نيز مسئله از اين قرار است اگر امام جماعت محترم با اطلاع و آشنايي كه از افراد خيّر و اهل مسجد دارد، تشخيص دهد اسم بردن از خيران نه تنها ضربه به اخلاص آنان نميزند، بلكه باعث تشويق ديگران نيز ميشود، اسم بردن بهتر است، از اسم بردن خودداريكند و به طور عموم و كلي بدون ذكر نام براي خيران و بانيان مسجد دعا كرده و صلوات بفرستد.

در هر حال بهتر است از زياده روي كه موجب تصنعي شدن مسئله انفاق شود، امتناع گردد. با توجه به اين كه ما انسانها ضعيف هستيم و معمولاً با تعريف و توصيف خود را ميبازيم و اخلاص در عمل را از دست ميدهيم، نيز گاهي اوقات موجب برخي مشكلات جانبي ديگر ميشود، بهتر است در بيشتر مواقع از اسم بردن از اشخاص پرهيز شودو به طور عموم و به عنوان خير ياد شود.

پاورقي:

1 - بقره (2)، آيه 271.